Shrek przeżywa kryzys wieku średniego, więc choć na jeden dzień chciałby się oderwać od żony i dzieci. Dostaje ten dzień, ale za jaką cenę. Następuje powrót do czasów jedynki z innym scenariuszem przebiegu wydarzeń. Dla mnie już odgrzewane kotlety, dla dzieci kolejna dobra zabawa, bo akcji nie brakuje. To taka komedia rodzinna z przygodami, gdzie te gagi z jedynki i dwójki. 
Bond w spódnicy tak w skrócie zrecenzuje to rozrywkowe dziełko. Szczególnie ten ostatni Bond, który ma pełno wewnętrznych rozterek. Film spełnia swoje założenia - bawić wzorowo profesjonalną realizacją i grą aktorską. Wspomnę, że jedną z głównych ról u boku Angeliny Jolie, gra nasz Daniel Olbrychski i myślę że robi to dobrze.
Z Uwe Boll-em jest tak, że trzeba użyć czasami niezłych środków żeby coś obejrzeć, ale też ma wiernych fanów. Z tym filmem jest chyba inaczej, obejrzałem go z zainteresowaniem. Na pewno wzbudza kontrowersje i daje do myślenia. Historia opowiada o dwudziestoparolatku, mieszkającym z rodzicami. Pod wpływem sytuacji życiowej w głowie zaczyna się mu rodzić myśl, którą realizuje pewnego dnia. Ubrany w kostium z kevlaru, rozpoczyna swoje dzieło, dając upust swojej frustracji.
Film obejrzałem nic nie czytając o nim, widziałem tylko jakieś zajawki w kinie przed innymi seansami. Po trailerach wiedziałem, że facet jest uwięziony w trumnie. Sądziłem nawet, że go zaraz wypuści jakiś psychopata z piłą spalinową w ręce i zacznie odcinać jakieś członki. Nic się takiego nie stało, nie zobaczyłem żadnego innego aktora, no może oprócz filmiku na komórce. Wszystko to zostało zagrane i wymyślone w ciekawy i odmienny sposób. 
Powrót do przeszłości filmów akcji lat 80-tych klasy B. Na ekranie spotkała się cała śmietanka kina tamtych lat, z dodatkiem nowych gwiazd. Nie będę wszystkich wymieniał za osiągnięcia, ale scena z Stallone, Arnim i Willisem to autoironiczne spotkanie herosów przeszłości. Film to totalna rozpierducha, ogień i krew się leje strumieniami. Przesadzili z efektami CGI, a można było przecież po staremu z farbą. Proszę wyłączcie myślenie i cofnijcie się w czasy VHS-u. Młodym widzą może wiać nudą. Film i wszystko 2/10, ale po wyłączeniu myślenia i cofnięciu się o lata wstecz 7/10.
Arystokratyczny zabójca z rodzinną tradycją dostaje następne zlecenie. Musi zabić nierozgarniętą oszustkę Rose (Emily Blunt). Tutaj następuje masa okoliczności i wypadków, która buduje obraz typowej angielskiej czarnej komedii. Ciekawostką jest, że jest to remake francuskiego filmu z 1993 roku, co wyjaśnia jej francuski klimat. Rozrywka na niedzielne popołudnie, dla amatorów lekkiego angielskiego humoru. Postać mamuśki rewelacyjna (Eileen Atkins), no i czarująca Emily Blunt.
To jest remake i to już po dwóch latach. Nie oglądałem oryginału, ale podobno to wierna kalka francuskiego filmu. Tylko tytuł został zmieniony dla zmylenia kinomana, chociaż jak znam życie kino europejskie jest niszowe w Ameryce, więc nikt tego nie oglądał. Polski dystrybutor zrobił nam psikusa i nazwał go tak jak francuski pierwowzór. Za przeróbkę wziął się Paul Haggis znakomity scenarzysta, który był trzy razy nominowany do Oscara, w tym raz go zdobył za Miasto Gniewu. Temat jest prosty: niewinnie osadzona w więzieniu żona i zwykły mąż, który chce ją stamtąd uwolnić. Obsada jak na szybki remake również zaskakująco gwiazdorska, na czele z Russell Crowe. Film zrealizowany profesjonalnie, trzyma w napięciu do końca. Jedna scena w moim odczuciu zepsuła jego charakter, to próba wyjścia żony z samochodu w czasie jazdy - przecież to nie Matrix. Na pewno obejrzę oryginał Pour Elle za jakiś czas, zgodnie z regułą powinien być lepszy. 
Super agent (Tom Cruise) przeciwko złu całego świata. Przypadkowo wciągnięta w to zwykła dziewczyna (Cameron Diaz). Nie będę się rozpisywał... akcja, akcja, akcja. Wszystko to z przymrużeniem oka. Ci co oczekują tego rodzaju rozrywki będą usatysfakcjonowani, pełne wyluzowanie i nie myślmy za dużo.
Miałem odpocząć od holywoodzkiej papki, zafundowałem sobie kino europejskie. Zawiodłem się, wynudziłem wiedząc, że to ma być ambitne kino. Nie oczekiwałem rozrywki choć pachniało thrillerem i mystery. Wyszedł taki średniak z gwiazdami europejskiego kina. Jeden motyw utkwił mi w pamięci, to efekty przeistaczających się bohaterów.
Filmik obiecująco się rozpoczął, potem rozwinął się w dobrym kierunku. Niestety koniec został zepsuty, za bardzo popłynęli w scenariuszu. Historia znana, naukowcy zaczynają się bawić w naszego stwórce i stosując najnowsze zdobycze genetyki próbują stworzyć nowy gatunek. Z obcą istotą znowu spotyka się oskarowy Adrien Brody, który poradził sobie z Predatorami. Scenariusz i reżyserię popełnił Vincenzo Natali, człowiek od świetnego Cube (1997).
Już 20 lat minęło i była po drodze nieudana kontynuacja. Potem wystąpił z obcym razem na jednym ekranie, a teraz nadeszła ta chwila. To on, to Drapieżnik (Predator). Klimat pierwowzoru został należycie zachowany. Mamy dżungle i grupę wyjadaczy od ekstremalnych sytuacji. Za sterami produkcji stanął Robert Rodriguez i zgarnął całkiem zgraną paczkę aktorów łącznie ze swoim ulubionym antybohaterem Danny Trejo (Machete). Smaczku dodał swoim epizodem Laurence Fishburne. Rodriguez miał reżyserować, ale w końcu oddał to Nimród Antal (jest pod wrażenie jego filmów Kontrolerzy i Motel). Pierwsze podejście do tematu Rodriguez podjął w 1995 roku, ale wtedy nakręcił Desperado i temat dojrzewał 15 lat.
Nawrócony gangster żyjący na emeryturze zostaje brutalnie postrzelony. Potem giną jego najbliżsi. Pozostaję tylko zemsta... kolejny starszy pan mściciel. Film nakręcono na podstawie prawdziwej historii Jacky Imbert-a. Jean Reno uporał się z rolą, a za sterami produkcji stanął sam Luc Besson. Gdzieś między nimi pozostał duch Leona Zawodowca. Niedawno Luc napisał scenariusz do udanej zemsty Uprowadzona i może ten sukces miał zostać powtórzony.
W roku 2007 na podstawie komiksu wychodzi bardzo dobry, wampirzy horror 30 dni mroku. Po trzech latach za kontynuacje bierze się całkiem nowa ekipa. Tylko reżyser i scenarzysta Ben Ketai ma powiązanie z tematem, ponieważ zrealizował mini serial 30 Days of Night: Dust to Dust. Serial ten nawiązywał do horroru. 
Paczka z kokainą dociera przez pomyłkę nie do tych drzwi co trzeba. Po tym następują zdarzenia, które tworzą tą komedię zwrotów i pomyłek. Komedia w stylu Guy-a Ritchie, ale na czarno, bo nie widziałem żadnego białego aktora w całym obrazie.
Rob Stefaniuk napisał scenariusz, wyreżyserował i zagrał główną rolę, człowiek orkiestra. Sex, krew i rock'n'rol. Grupa rockowa chce być za wszelką cenę sławna, cena nie gra tutaj roli w imię sławy można nawet stać się wampirem. W filmie występują Alice Cooper, Moby, Carole Pope, Iggy Pop oraz Henry Rollins co dodaje smaczku muzycznego. I tak oto mamy muzyczną komedie horrorystyczną.
Spokojny i szanowany policjant okazuje się innym człowiekiem. Kontrowersyjny obraz nominowany do nagrody niemieckiego Złotego Niedźwiedzia. Scenariusz powstał na podstawie książki Jima Thompsona z 1952 roku. Jest to druga adaptacja filmowa tej powieści. Książka również wzbudziła kontrowersje po jej wydaniu. Stopień przemocy jaki pojawił się na ekranie, spowodował migrację ludzi na zewnątrz Berlinale Palas w czasie pokazu. Przemoc nie epatuje litrami krwi, narzędziami tortur i szaleńcami o zniekształconych twarzach, a jednak przemawia do nas dobitnie. Film podobno przypomina American Psycho, którego dorzucam do kolejki filmów nieobejrzanych.
"My name is Khan, I'm not a terrorist" pozostało mi w głowie. Złapałem się na opis, że utrzymany w stylu Slumdoga. Złapałem się również na wysokie oceny rzędu 7-8. Ja chyba nie trawię filmów z Indyjskiej krainy. Historia niedorzeczna tak samo jak jej wykonanie... ale pewnie jestem w mniejszości sądząc po ocenach.
Ciekawie pokazany konflikt religijny na przykładzie zwykłych ludzi żyjących w tym regionie. Jaffa to miejsce zamieszkane przez wyznawców trzech religii judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. Miejsce gdzie panuje przemoc spowodowana biedą i konfliktami. Aktorzy nie byli profesjonalistami byli totalnymi amatorami, co było w założeniach twórców. Nie posługiwali się również profesjonalnym scenariuszem. Film był nominowany do Oscara w 2009, a w europie zdobył kilka nagród filmowych.
Ojciec i syn spotykają się po latach. Wyruszają razem w ostatnią podróż, która ich oddala i przybliża. Kino drogi ze znakomicie obsadzonymi rolami. Laureat Oscara Christopher Walken pokazuje klasę. Zatrudnienie Alessandro Nivola i Sharon Stone dodaje smaczku. Film mało znany i pewnie pominięty przez dystrybutorów.
IX Legion i legenda o nim jest podstawą scenariusza tego krwawego dziełka. Kto lubi przygodę, walki na miecze, włócznie i topory, ten się nie zawiedzie. Odpowiedzialny za wszytko jest twórca Doomsday i The Descent niejaki Neil Marshall. W roli głównej Michael Fassbender, nagradzany za drugoplanową rolę w Bękartach Wojny.
Duża rozpierducha efektów specjalnych, bo nie jest to żadne arcydzieło filmowe, ale spełnia swój cel jakim jest rozrywka. Obraz to remake filmu z 1981 pod tym samym tytułem (w naszym kraju był to Zmierzch tytanów). Jest nawet nawiązanie do oryginału w postaci mechanicznej sowy, której tym razem nie biorą na wyprawę. Scenariusz to wariacja dziejąca się w czasach panujących mitycznych bogów greckich. Nieślubny syn Zeusa, Perseusz chce się zemścić na bogu Hadesie, za śmierć swoich przybranych rodziców oraz pomóc uratować księżniczkę Andromede (w tej roli znana z filmu Opór - Alexa Davalos). Reżyser Louis Leterrier (znany z filmów akcji Transporter, Transporter 2, Człowiek Pies, Incredible Hulk) wie jak obsadzić bohaterów samymi gwiazdami. W roli Perseusza ostatni Terminator i Avatar - Sam Worthington, u jego boku jeszcze niedawna kobieta Księcia Persji - Gemma Arterton. Ojciec Perseusza, bóg Zeus to Liam Neeson, wspomnę jeszcze o naszym polskim akcencie Atenie - Izabelli Miko. To rozkręcamy nasze subwoofery, coś do picia i nie musimy rozkręcać naszych komórek mózgowych...
Studenci zbierają materiał do filmowego dokumentu na temat lęku. Wysłuchują czego ludzie boją się najbardziej. Projektowi pomaga Quaid, który ma własne lęki z dzieciństwa. Horror lekko psychologiczny, nakręcony w Anglii. Jedną z głównych ról zagrał Jackson Rathbone znany z sagi Zmierzch. Końcówka zaskakuje i daje upust fanom gatunku rządnych mięsiwa. Wypatrzyłem, że mamy polski akcent melonowy w wykonaniu Igi Wyrwał. Nie oglądajcie trailera bo mocno spojleruje.
Bracia Wachowscy zadebiutowali tym obrazem jako reżyserzy i producenci. To był również powód dlaczego sięgnąłem po tą pozycję. Bardzo sprawnie nakręcony thriller mimo, że gra tylko kilku aktorów i całość dzieje się praktycznie w jednej lokalizacji. Scenariusz prosty: dwie dziewczyny próbują obrobić mafię, ale troszeczkę się to komplikuje.
Kolejny latający film dziejący się w czasach dynastii Ming. Pięknie zainscenizowane sceny walki.
Posty
Komentarze
